سایت تفریحی وسرگرمی آسیافان

 شعر خنده دار رستم و سهراب

مادربزرگ
 گم کرده ام در هیاهوی شهر

شعر خزان از فریدون مشیری

کـــم تــــــــوقــــع شــــده ام !

نــه آغــوشـتــــــــ را می خـــواهـــــم ...

نــه یـکـــــــ بـــوســـــــــه ...

نــه دیـگـــر بــودنـتــــــــــ را ...

هـمـیــن کـه بـیــایـــی از کـنـــارم رد شـــوی کـافـیـسـتـــــــــ !

مــــــرا بــه آرامــش مـیــرســـانـد ...

حـتـــی اصـطـکـاکـــــــــ ســـــــایــه هـایـمـــان !!!

 دلتنـگی جوانیــست

خستــه از نرسیــدن هـا

ایستــاده بـر بلنــدای جنــون

در اندیشــه پـایـان

بـا عکـس معشــوقـه ای در دسـت...!

ﻳﮏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﻳﺪﻥ

ﻳﮏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻨﻴﺪﻥ

ﻳﮏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺣﻠﻘﻪ ﻱ ﭼﺎﻫﻲ

ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ

ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻭﺳﻌﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﮑﺮﺭ ﺁﺑﻲ ﺭﻧﮓ

ﻳﮏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﻱ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺭﺍ

ﺍﺯ ﺑﺨﺸﺶ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻱ ﻋﻄﺮ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎﻱ ﮐﺮﻳﻢ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﻣﻲ ﮐﻨﺪ

ﻭ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﮔﻞ ﻫﺎﻱ ﺷﻤﻌﺪﺍﻧﻲ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﮐﺮﺩ

ﻳﮏ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﮐﺎﻓﻴﺴﺖ

برای پیدا کردن دوستان قدیمی ویا جدید اینجا کلیک کنید

دیـگران چـه سـاده مـی خـوانند

احـساس شـکسته ام را....

و چـه سـاده مـیگذرند از نـوشته هـایم....

آن هـا چـه مـیدانند...!

ایـن احـساس را بـه چـه سـختی بـند زده ام!!!

ﻣﻦ ٬ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ٬ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﺩ

ﺑﺮﮒ ﺧﺸﮑﯿﺪﻩ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺎﺩ

ﺭﻗﺺ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺳﺒﺰ!

ﻧﻮﺭ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺑﺨﺸﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻪ

ﻣﻬﺮ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺍﺑﺪﯾﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ٬

ﺳﻮﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ ٬

ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ

ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺍﺑﺪﯾﺖ ﺭﺍ ﯾﺎﺭﺍﯼ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﻢ ﻧﯿﺴﺖ

ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﭼﯿﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ٬

ﺗﺎ ﻋﻤﻖ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺟﺎﺭﯼ ﺳﺖ.

نمی دونی تو این روزا چقدر از زندگی سیرم

دارم می میرم از اینکه تو رفتی و نمی میرم

نمی دونی تو این روزا چقدر یاد تو می افتم

ته دنیام نزدیکه نگاه کن کی بهت گفتم

کجا باید برم بی تو، تویی که قدّ ِ دنیامی

که هر جایی رو می بینم نبینم پیش چشمامی

برم هر جای این دنیا شبم با بغض دمسازه

آخه هر جا یه چیزی هست منُ یاد تو بندازه

نمی دونم تو این برزخ کی از این درد می میرم

نمی دونم چرا یک شب فراموشی نمی گیرم

منُ اینجا بکُش وقتی قراره تازه رویا شی

اگه تا آخر دنیا قراره تو دلم باشی....

در میان من و تو فاصله هاست

گاه می اندیشم

می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری

تو توانایی بخشش داری

دستهای تو توانایی آن را دارد

که مرا زندگانی بخشد

چشمهای تو به من می بخشد شور عشق و مستی

و تو چون مصرع شعری زیبا

سطر برجسته ای از زندگی من هستی

دفتر عمر مرا با وجود تو

شکوهی دیگر

رونقی دیگر هست

می توانی تو به من زندگانی بخشی

یا بگیری از من آنچه را می بخشی

من به بی سامانی ، باد را می مانم

من به سرگردانی ، ابر را می مانم

من به آراسته گی خندیدم

منه ژولیده به آراسته گی خندیدم

سنگ طفلی اما

خواب نوشین کبوتر ها را در لانه می آشفت

قصه ی بی سر و سامانی من

باد با برگ درختان می گفت

باد با من می گفت :

" چه تهی دستی مرد ! "

ابر باور می کرد

من در آئینه رُخ خود دیدم

و به تو حق دادم

آه ... می بینم ، میبینم

تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی

من به اندازه زیبایی تو غمگینم

چه امید عبثی

من چه دارم که تو را در خور ؟!

هیچ !

من چه دارم که سزاوار تو ؟!

هیچ !

تو همه هستی من

هستی من

تو همه زندگی من هستی

تو چه داری ؟! .... همه چیز

تو چه کم داری ؟! ...هیچ !

بی تو در می یابم

چون چناران کهن

از درون تلخی واریزم را

کاهش جان من ، این شعر من است

آرزو می کردم که تو خواننده ی شعرم باشی

راستی .... شعر مرا می خوانی ؟!

باورم نیست که خواننده ی شعرم باشی

نه .... دریغا ، هرگز

کاشکی شعر مرا می خواندی !!!

آخر این هفته، جشن ازدواج ما به پاست / با حضور گرم خود، در آن صفا جاری کنید

ازدواج و عقد یک امر مهم و جدی است / لطفاً از آوردن اطفال، خودداری کنید

بر شکم صابون زده، آماده سازیدش قشنگ / معده را از هر غذا و میوه ای عاری کنید

شدم با چت اسیر و مبتلایش / شبا پیغام می دادم از برایش

به من می گفت هیجده ساله هستم / تو اسمت را بگو، من هاله هستم

بگفتم اسم من هم هست فرهاد / ز دست عاشقی صد داد و بیداد