آن روز که در غار حرا ندا بر پیامبر

(ص) آمد که بخوان؛ رسالت نبوی با پیام خروج انسان از ظلمات و حرکت به سوی نور آغاز

شد. روز مبعث، روز برانگیختن خردهایی است که در تابوت خُرافه گرایی، هوس پرستی و

جهل پیشگی دفن شده بود. روز مبعث روز تولّد عاطفه هاست؛ عاطفه هایی که در رقص

شمشیرها زخمی می شد و در جنگل نیزه ها جان می باخت.

آن روزها، دخترکان معصوم، به جای آغوش گرم مادر، در

دامان سرد خاک می خفتند. جوانان بلندقامت، در جنگ جهالت ها، جان به بارش تیرها می

دادند و زنان بی پناه، در بند اسارت می زیستند. آه که چه خارهایی به پای بشریّت می

خلید و چه زخم هایی دل عاطفه ها را می خَست. روز مبعث، روز مرگ قساوت ها و شرارت

ها بود؛ روز مرگ کرامت هایی که به پای بت ها قربانی می شد؛ روز مرگ جهل و شرک و

پرستش های ناروا بود.

روز مبعث، روز میلاد ارزش هاست؛ ارزش هایی که زنده به

گور می شد و اصالت هایی که در بستر احتضار رو به خاموشی می رفت. در آن روز، بذر

عشق و مهر ورزیدن و مهربان زیستن در دشت تفتیده دل ها پاشیده شد و هزاران هزار گل

عاطفه از آن رویید. لبخند بر لب ها نشست دست گرم نوازش بر سر یتیمان کشیده شد.

شمشیرهای خشونت زنگار گرفت و سفره محبت آغوش گشود. نوع دوستی بنیاد یافت و کینه توزی

جان باخت. از چشمه چشم ها مهر جوشید و در دریای سینه ها عشق خروشید. زندگی زیبا و

بودن تماشایی شد.

بشر چه در عصر بعثت و چه پس از آن تشنه حقایقی بود كه از

زبان وحی بیان می شد و چون این دستورها و راهنمایی های هدایتگرانه براساس همان سه

محور اصلی زندگی بشر بود توانست چه در عصر بعثت و چه پس از آن و حتی اكنون كه 14

قرن از بیان آن ها گذشته است، پاسخ دهد.

وقتی انسان ها شاهد بودند كه اسلام مجال ایفای نقش به

فطرت و عقل داد، به سمت آن گرایش پیدا كردند. در واقع اسلام و فرهنگ اسلامی

به بشر مجال ساختن زندگی متعالی براساس نیازها و خواسته های واقعی اش را داد به

همین دلیل رویكرد مردم چه در عصر بعثت و چه پس از آن قابل توجه است.

البته كسانی كه منافع مادی خود را در خطر می دیدند، با

این حركت انقلابی پیامبر صلی الله علیه وآله كه تحول روحی عظیمی را در بسیاری از

افراد به وجود آورد، مخالفت نمودند و سنگ اندازیهای زیادی هم داشتند و حتی به

فرهنگ سازی انفعالی در برابر فرهنگ ناب اسلام پرداختند، چون انسانهایی كه به كنه

وجودی خودشان پی برده بودند دیگر در مقابل تحقیرهای آنان كه منافی با شخصیت انسانی

شان بود ایستادگی می كردند.

لذا بیشترین كسانی كه علیه پیامبران واكنش داشتند و قیام

كردند، بزرگان اقوام بودند و بیشترین كسانی كه به اسلام پناه آورده بودند و در

سایه اسلام شخصیت یافته بودند، رنج كشیدگان و مظلومین سابق جامعه بودند، چرا كه

ساخت زندگی براساس نیازها، آرزوها و با اختیار و انتخاب خود، آرزوی هر انسانی است.